جمینا-8 ششمین پرواز خدمه در برنامه جمینای ناسا بود. این ماموریت اولین برخورد موفقیت آمیز بین دو فضاپیما را به دست آورد.

در 16 مارس 1966، فضاپیما جوزا 8 با مسافرانش اولین تماس با فضاپیمای دیگری در فضا را رقم زد.

جوزا 8

جمینا-8 ششمین پرواز خدمه در برنامه جمینای ناسا بود. این ماموریت همراه با دستیابی به اولین بار موفق بین دو فضاپیما، اولین شکست جدی سیستم در فضا را نیز متحمل شد.

این ماموریت که قرار بود خلبانی سه روزه با دو سرنشین باشد دیوید اسکات و یک فضانورد نیل آرمسترانگ سفینه فضایی که با او آورده باید با سفینه هدف باشد آجنا ملاقات و لنگر انداخت.

مسافران پرواز: نیل آرمسترانگ (راست) و دیوید اسکات (چپ)

دیوید اسکات قصد داشت در این ماموریت دو ساعت و 10 دقیقه را خارج از فضاپیما بگذراند. در طی این فعالیت، او آزمایش تشعشعات امولسیون هسته‌ای را از مبدل فضاپیمای جمینا بازیابی کرد و آزمایش میکروشهاب را روی آجنا فعال کرد. سپس به جمینا برمی‌گردد و با باز کردن و سفت کردن پیچ‌های روی صفحه، ابزار برقی را با کمترین عکس‌العمل تست می‌کند.

در این سفر همچنین سه آزمایش علمی، چهار آزمایش فناوری و یک آزمایش پزشکی انجام خواهد شد.

شرح وظیفه

وسیله نقلیه ای با آن موشک اطلس قبل از فضاپیما پرتاب شد. Geminai-8 نیز سه ساعت بعد از آن است Titan-2 به مدار پرتاب شد.

فضانوردان برای رسیدن به آجنا شش ساعت مانور دادند و جهت حرکت را تنظیم کردند. پس از جست و جوی آجنا و اطمینان از سالم بودن او، به سمت او حرکت می کنند. در عرض چند دقیقه، اتصال آجنا به جمینا-8 قفل می شود و اتصال با موفقیت انجام می شود. اما بعد از آن مشکلات شروع شد.

جمینی-8 برای اولین بار در تاریخ با فضاپیمای هدف خود در تماس نزدیک است.

پس از اینکه AJNA فرآیند چرخش فضاپیمای فشرده را 90 درجه به سمت راست آغاز کرد، اسکات متوجه چرخش آن شد. آرمسترانگ از رانشگرهای Gemini برای توقف چرخش استفاده کرد. اما پس از توقف، چرخش دوباره شروع شد.

کنترل کنندگان ماموریت فکر کردند مشکل از آجنا است و خدمه تصمیم گرفتند از آجنا خارج شوند و وضعیت را تجزیه و تحلیل کنند از ترس اینکه سرعت چرخش بالا ممکن است به فضاپیما آسیب برساند یا رانشگرها منفجر شوند.

اسکات آجنا را به کنترل زمینی بازگرداند در حالی که آرمسترانگ موتورها را شروع کرد تا از آجنا دور شوند. با کاهش جرم فضاپیما، جمینی 8 با سرعت بیشتری شروع به چرخش کرد. فضانوردان متوجه شدند که مشکل از جمینی است و آرمسترانگ از سیستم کنترل برای متوقف کردن چرخش با خاموش کردن موتورها استفاده کرد. این حادثه از ابتدا تا پایان سی دقیقه به طول انجامید.

اسکات بعداً از اقدامات آرمسترانگ در حین گردش فضاپیمای آنها ستایش کرد و گفت:

“او عالی بود و سیستم را به خوبی می شناخت. آرمسترانگ راه حل را پیدا کرد و راه حل را در آن مورد دشوار فعال کرد. این روز خوش شانس من بود که با او سفر کردم.”

مشکل عملیات نجات و آسیب جمینا-8

پس از این حادثه، Geminai-8 وارد فاز فرود اضطراری شد و پرواز متوقف شد. ورود مجدد بر فراز چین و خارج از محدوده ایستگاه های ردیابی ناسا انجام شد. هواپیماها اعزام شدند و خلبان USAF، Les Schneider، فضاپیما را در حال فرود در زمان و هدف مشاهده کرد.

پس از فرود در آب های اقیانوس، فضانوردان Jaminai-8 داخل کپسول فرود آمدند.

همه نیروها و فضانوردان پس از عملیات نجات دریا زدند. سه ساعت پس از فرود، آنها روی عرشه بودند. فضانوردان خسته شده بودند، اما پس از پرواز و فرود در آب، از شرایط جان سالم به در بردند. مدت کوتاهی معاینه شدند و 9 ساعت خوابیدند.

هیچ دلیل خاصی برای خرابی موتور پیدا نشده است. محتمل ترین علت قطعی برق بوده که به احتمال زیاد به دلیل تخلیه الکتریسیته ساکن بوده است. برای جلوگیری از تکرار این مشکل، طراحی فضاپیما به گونه ای تغییر کرد که هر رانشگر مدار جداگانه ای داشته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید