محققان نوعی باکتری روده را برای شناسایی و از بین بردن سرطان مهندسی کردند

تومورهای سرطانی می توانند به طرق مختلف از واکنش سیستم ایمنی بدن فرار کنند، به همین دلیل است که درمان این بیماری مشکل بسیار دشواری است. اکنون دانشمندان یک باکتری معمولی روده را طوری مهندسی کرده اند که بتواند تومورهای سرطانی را از درون تشخیص دهد و از بین ببرد.

دانشمندان قبلاً می دانستند که برخی از باکتری ها می توانند در داخل تومورها زندگی کنند. اکنون تحقیقات جدید محققان دانشگاه کلمبیا نشان می دهد که با مهندسی ژنتیک می توان از این باکتری ها استفاده کرد مکان یابی و حذف تومورها با کمک سلول های ایمنی استفاده می شود.

یکی از راه‌های فرار تومورها از سیستم ایمنی، جلوگیری از شرکت سلول‌های ایمنی در فرآیند کموتاکسی است. سلول های ایمنی با کمک این فرآیند تومورها را شناسایی می کنند. کموتاکسی با کمک سیتوکین ها انجام می شود که پروتئین های کوچکی هستند که توانایی اطلاع رسانی به سایر سلول های ایمنی را دارند. یکی از این سیتوکین ها نام دارد Kemokin CXCL16 قبلاً در تحقیقات به عنوان موثر در مبارزه با سرطان شناخته شده بود، اما انتقال CXCL16 به محیط تومور تا کنون امکان پذیر نبوده است.

محققان در روش جدید برای مبارزه با سرطان چه کردند؟

در حال حاضر، با کمک انواع مهندسی از باکتری E. coli که به طور معمول در روده ها یافت می شوند، راهی برای انجام این کار پیدا کرده اند. آنها باکتری را طوری اصلاح کردند که بتواند به سلول های بیمار در بدن حمله کند. بنابراین وقتی باکتری وارد تومور می شود، این توانایی فعال شده و نکروز سلولی رخ می دهد.

با کمک کافه تریا سلولی، کموکاین CXCL16، سلول های T یا از همان گلبول های سفید برای مبارزه با سرطان استفاده می کند. دانشمندان در این روش از کموکاین دیگری استفاده می کنند CCL20 آنها همچنین از آن به عنوان یک جاذب برای لنفوسیت ها استفاده می کنند. لنفوسیت ها نوعی گلبول سفید با سلول های دندریتیک مسئول هستند شروع پاسخ ایمنی آنها مسئول هستند

محققان می گویند ترکیب این دو ماده شیمیایی باعث افزایش اثر درمانی این روش می شود پاسخ ایمنی این یک ضد تومور قوی‌تر ایجاد می‌کند که قبلاً در دسترس نبود. آزمایش‌های کنونی روی موش‌ها نشان داده است که این درمان نه تنها برای تومورهایی که دارو مستقیماً آنها را هدف قرار می‌دهد، بلکه برای تومورهای دوردست نیز می‌تواند مؤثر باشد. به علاوه در این روش باکتری ها به بافت های سالم آسیب نمی رسانند.

اکنون محققان در تلاشند تا این روش را برای شروع آزمایشات بالینی انسانی بهبود بخشند. نتایج تحقیقات آنها در مجله Science Advances منتشر شده است.