ترک انواع مواد مخدر در کمپ ترک اعتیاد مسیر سبز
کمپ ترک اعتیاد
از آنجاییکه وسوسهی مواد مخدر بسیار بالا بوده و دسترسی به فروشندگان آن نیز بسیار ساده است، افرادی که واقعا قصد ترک مواد مخدر را دارند، به کمپهای ترک اعتیاد معتبر در شهر مراجعه کرده تا با گذراندن دورهی درمان، هم از نظر جسمی کاملا پاک شده باشند و هم توان ذهنی در مقابل استعمال مواد مخدر را بالا برده باشند. کمپهای ترک اعتیاد متعددی در سرتاسر شهر وجود داشته، اما دقت داشته باشید که فقط از خدمات کمپهای معتبر که تحت نظارت سازمان بهزیستی فعالیت میکنند، استفاده نمایید. یکی از بهترین کمپهای ترک اعتیاد تهران و شهریار، کمپ ترک اعتیاد مسیر سبز است. کمپ ترک اعتیاد مسیر سبز به کمک پرسنل توانمند خود توانسته به صدها مددجو کمک کرده تا اعتیاد را کنار گذاشته و در مسیر زندگی سالم ادامه دهند. در این کمپ، انواع مخدر تریاک (شربت، شیره و سوخته)، هروئین، کراک، شیشه، دوا، ترامادول و حتی محرک گل درمان شده و مددجو بتواند سومصرف آنها را کامل کنترل نماید.
چرا مواد مخدر اعتیاد آور هستند؟
اکثر مواد مخدر، خود را سریعا به مغز رسانده و با آزادسازی سطح نسبتا بالایی از هورمونهای شادی آور، مانع احساس خستگی و گشنگی شده (آثار مثبت فیزیکی) و علاوه بر آن، به فرد کمک میکنند تا هیچگونه احساس غم و ناراحتی نداشته باشد (تاثیر مثبت روانی). سطح بسیار بالای شادی و اصطلاحا حالت سرخوشی و راش، تجربهی شگفتانگیزی بوده که مشابه آن را در هیچ مرحلهی دیگر زندگی نمیتوان تجربه کرد. این سرخوشی و بی خیالی به حدی دلپذیر است که همواره صدایی در ذهن فرد، وی را به سمت مصرف مجدد میکشاند. اما متاسفانه در تجربههای بعدی، سطح سرخوشی یا مدت زمان این حالت کوتاهتر از حالت قبل بوده، به نحوی که به مرور زمان، مصرف همان میزان ماده مخدر که در دفعهی اول استفاده شد، دیگر هیچ لذتی برای فرد نخواهد داشت. فردی که تا بدینجای کار آمده و مصرف را ادامه داده است، از هر بهانهای (مثلا ناراحتی و درگیری در منزل یا محل کار و …) استفاده کرده و به دنبال زمانی برای مصرف مجدد ماده مخدر خواهد بود.
با بی اثر شدن ماده مخدر (با دوز مشخص) برروی بدن فرد، اصطلاحا گفته میشود که بدن تحمل پیدا کرده است. در این زمان، فرد معتاد یا باید میزان مصرف را افزایش دهد که به معنای مصرف بیشتر در هر بار بوده و یا کاهش فواصل زمانی مصرف است و یا باید به ماده مخدر قدرتمندتری مراجعه نماید. به همین دلیل نیز بسیاری از افراد که مصرف تریاک را شروع کردهاند، بعد از مدتی به دنبال دریافت میزان بیشتر بوده و یا سطح مورفین را با تغییر ماده مخدر (مثلا مصرف شیره) افزایش میدهند. به سختی میتوان فرد معتادی را پیدا کرد که همواره در فواصل زمانی مشخص و ثابت، فقط یک ماده مخدر همانند تریاک را مصرف کرده باشد. در بعضی موارد، تغییر نحوهی مصرف نیز به بالا رفتن اثرگذاری ماده مخدر کمک خواهد کرد.
بدترین ماده مخدر کدام است؟
اگرچه تمام مواد مخدر آثار جبرانناپذیری را برروی جسم فرد و یا زندگی روزمره وی خواهند گذاشت، اما در میان مواد مخدر، مادهی دوا و کراک بدترین موادی هستند که فرد ممکن است به آنها اعتیاد پیدا کند. اعتیاد ماده کراک تا حدی بالاست که حتی یکبار مصرف آن قطعا باعث اعتیاد شده و در صورتیکه فرد به کمپ ترک اعتیاد مراجعه ننموده و فرآیند ترک کراک را دنبال نکند، در زمانی بسیار کوتاه (عموما سه ساله) جان خود را از دست خواهد داد. در خصوص ماده مخدر شیشه حتما مطالب متعددی شنیدهاید، از داستانهای توهم زایی و افزایش نیرو، پرخاشگری و حمله به دوستان و اقوام. بهتر است بدانید که ماده مخدر دوا در حقیقت خالصتر از شیشه بوده که آثار آن به مراتب بیشتر از شیشه است. خوشبختانه در سالهای اخیر، فرهنگسازی بسیار خوبی در خصوص ماده کراک انجام گرفت و به همین جهت، اکثر افراد با میزان خطرناک بودن کراک کاملا آشنا هستند. اما متاسفانه ماده دوا کاملا ناشناس بوده و اغلب کسی از پیامدهای آن خبر نداشته و به همین جهت نیز افرادی که به دنبال لذت بیشتر هستند، بدون اینکه در خصوص پیامدهای وحشتناک این ماده مخدر بدانند و به دلیل قیمت ارزانتر آن، آن را تجربه میکنند.
چگونه بفهمیم که فردی معتاد است؟
تشخیص اعتیاد به هیچ عنوان ساده نبوده و تنها روش قطعی تشخیص، انجام آزمایشات مربوطه است. اما عموما افرادی که دارای اعتیاد هستند، نشانههایی از خود نشان میدهند. این نشانهها به شرح زیر است:
- تغییرات خلق و خویی (از سرخوشی به رخوت و بیحالی)
- تندخویی در زمان نرسیدن مواد مخدر
- توهمات دیداری و شنیداری
- علائم افسردگی و امتناع از حضور در جمع
- عقب افتادن برنامهها و کارهای اصلی زندگی
- نیاز به پول
- تمایل به تنها بودن
- تعریق بسیار بالا و غیرطبیعی
- تغییرات سیستم گوارشی (یبوست و بیرون روی)
- تغییرات ظاهری (خصوصا در چشمها)
- تغییر بوی دهان در هنگام بازدم (عموما مواد صنعتی)
- بی خوابی
- چرت مستمر
- صحبتهای ناواضح
همانطور که پیشتر گفته شد، اینها نشانههایی است که عموما به دلیل مصرف مواد مخدر نمایان میشود، اما به هیچ عنوان نمیتوان با مشاهدهی موارد فوق، از اعتیاد فرد اطمینان حاصل کرد.
چرا ترک در منزل جوابگو نیست؟
در بعضی موارد، اقوام فرد معتاد با بستری کردن معتاد در منزل، تلاش میکنند تا وابستگی فرد به ماده مخدر را از بین ببرند. اما متاسفانه این روش عموما هیچ پاسخ مثبتی نداده و حتی بعد از اتمام قرنطینه در منزل، مصرف فرد افزایش خواهد یافت. بعضی افراد نیز با متدهای گیاهی سعی در ترک ماده مخدر دارند، اما این متدها نیز به دلیل قدرت بسیار بالای مخدرها و تغییر عملکرد مغز، به هیچ عنوان نمیتوانند به تنهایی به ترک اعتیاد کمک کنند. هنگامیکه فرد در منزل قرنطینه شده و دچار علائم کمبود شود (نرسیدن ماده مخدر به بدن)، مغز فرد احساس کمبود کرده و نتیجتا با آن همانگونه رفتار میکند که انگار دورهی قحطی اتفاق افتاده است. آزمایشات نشان داده که بدن برای یک مدت قحطی آماده شده و پس از آن به دنبال وفور خواهد بود. همانطور که فرد گرسنه بعد از مدت زمان گرسنگی زیاد به دنبال جبران گذشته بوده و در خوردن حرص و ولع دارد، فردی که از قرنطینه خانگی خارج شود، به دنبال جبران کاستیهای گذشته بوده و به همین جهت نیز مصرف خود را افزایش خواهد داد.
در متدهای نوین ترک اعتیاد، سعی بر آن است که آثار محرومیت تا حد بسیار زیادی کاهش یافته و علائم قحطی تجربه نشود. همزمان نیز با برگذاری دورههای روان درمانی، قدرت ذهنی فرد برای نه گفتن به ماده مخدر افزایش خواهد یافت. بدین ترتیب، بدن برای زمان وفور آماده نشده، بلکه هشیاری بیشتری نسبت به آثار مصرف مواد مخدر داشته و از روی میل و اختیار برای مقابله با وسوسهها آماده میشود. برای کاهش یا حذف علائم محرومیت، بسته به نوع ماده مخدر مصرفی و مدت زمان مصرف، از شبه مخدرها یا ضد مخدرها استفاده میشود. استفاده از این مواد در مرحلهای با نام سم زدایی انجام شده که به سه شکل فوق سریع، سریع و تدریجی انجام میشود. برای آشنایی بیشتر با مراحل سم زدایی مواد مخدر به این مقاله مراجعه نمایید. کاهش علائم محرومیت به مددجو کمک میکند تا قدرت و ارادهی خود را تجمیع کرده و با فرآیند درمان هم مسیر شود. این دقیقا همان کاری است که باعث میشود ترک کردن مواد مخدر، بدون بازگشت انجام شود.
اگر معتاد تمایلی به ترک نداشته باشد
در بسیاری از موارد، مصرف طولانی مدت ماده مخدر و یا مصرف ماده مخدر قوی (همانند شیشه)، باعث از بین رفتن قدرت تصمیمگیری افراد شده، به نحوی که هیچ کنترلی برروی تصمیمات روزمره خود نداشته و فقط به دنبال مصرف بیشتر و تجربهی لذت بیشتر هستند. در این موارد، فرد نه تنها تمایلی به ترک نداشته، بلکه اثرات جانبی ماده مخدر همانند توهم دیداری و شنیداری ممکن است باعث آسیب رسانی به خود و دیگران شود. به صورت کلی، کمپهای ترک اعتیاد به دو شکل میزبان مددجویان هستند. در متد اول، خود مددجو هنوز ارادهی کافی برای ترک اعتیاد داشته و به کمپ اختیاری مراجعه میکند تا مصرف را کنار بگذارد. اما در مدل دوم، مددجو خود قادر به ترک اعتیاد نبوده و به همین جهت، اطرافیان (اقوام درجه یک) میتوانند وی را به کمپ اجباری ترک اعتیاد ببرند. تفاوتی در نوع درمان کمپ اختیاری و اجباری وجود نداشته، فقط در کمپهای اجباری به دلیل رفتار پرخاشگرانه و تمایل به فرار کردن مددجو، مقررات رفت و آمد سختگیرانهای لحاظ خواهد شد.
مدت زمان درمان در کمپ چقدر است؟
دورههای استاندارد ترک اعتیاد عموما طی 21 روز برگذار شده و پس از آن فرد به زندگی عادی و بدون اعتیاد باز خواهد گشت. اما زمانیکه اعتیاد فرد سنگین بوده و صدمات زیادی به مغز مددجو وارد شده باشد، مدت زمان درمان افزایش خواهد یافت. عموما در ماده مخدر شیشه، مدت زمان ترک کامل و بدون بازگشت بیشتر بوده و بعضا تا یکسال نیز زمان خواهند برد. دقت داشته باشید که بخش مهم ترک اعتیاد در شیشه، بازسازی مغزی و ذهنی مددجو بوده و مراحل پاکسازی بدن در مدت زمان کوتاهتری انجام خواهد شد. برای مشاوره رایگان در خصوص ترک اعتیاد میتوانید به وبسایت مجموعه مسیر سبز به نشانی masir-sabz.com مراجعه نموده و از قسمت تماس با ما، با کارشناسان مجموعه از طریق تلفن و واتزآپ در تماس باشید.
