آیا خودارضایی برای مغز مضر است؟ (عوارض خودارضایی برای مغز)
تصمیم‌گیری برای خودارضایی یه انتخاب کاملا شخصیه. در حالی که خیلی از باورهای غلط در مورد مضر بودن خودارضایی وجود داره، اما همونطور که گفتیم می‌تونه فواید زیادی برای سلامتی داشته باشه.
معمولا عوارض منفی‌ای که به خودارضایی نسبت داده می‌شه، بیشتر مربوط به احساسات فرد نسبت به این کاره تا اینکه واقعا روی بدن تأثیر بذاره.
با خوندن ادامه‌ی مطلب می‌تونید بفهمید که خودارضایی چه تأثیری روی مغز داره، اعتیاد به خودارضایی چیه، روش‌های درمان و پیشگیری از اون چطوریه و اینکه کی باید به دکتر مراجعه کنید.
عوارض خودارضایی برای مغز
در حالی که اکثر افراد از خودارضایی لذت می‌برند، این موضوع برای همه صدق نمی‌کند.
بعضی افراد به خاطر مسائل مذهبی یا اخلاقی با خودارضایی مخالف هستند و احساس گناه یا شرمندگی می‌کنند.
خودارضایی زیاد همچنین می‌تواند باعث مشکلات جسمی مثل سوزش یا خراشیدگی پوست، تورم ناحیه تناسلی و گرفتگی عضلات شود.
برای بعضی افراد، به خصوص کسانی که دچار اختلالات جنسی یا سابقه‌ی سوء‌استفاده‌ی جنسی هستند، خودارضایی به شکل مثبت و لذت‌بخش ممکن نیست. این افراد ممکن است خودارضایی را بسیار خجالت‌آور یا حتی ناراحت‌کننده بدانند.
اعتیاد به خودارضایی
در حال حاضر، انجمن روانشناسی آمریکا خودارضایی یا اعتیاد به رابطه جنسی را به عنوان یک بیماری روانی به رسمیت نمی‌شناسد. به جای آن، اکثر متخصصان خودارضایی زیاد را به عنوان «رفتار جنسی اجباری» یا «رفتار جنسی خارج از کنترل» طبقه‌بندی می‌کنند.
انجمن مربیان، مشاوران و درمانگران مسائل جنسی آمریکا هم اعلام کرده که شواهد کافی برای طبقه‌بندی اعتیاد به رابطه جنسی یا پورن به عنوان یک بیماری روانی وجود ندارد.
درمان و پیشگیری
بعضی افراد به دلیل شرایط خاص سلامتی بیشتر در معرض رفتارهای جنسی اجباری قرار دارند، مثل:
- آلزایمر
- اختلال دوقطبی
- بیماری پیک
- سندروم کلاین-لوین
- اختلال وسواس فکری-عملی
در افراد مبتلا به این شرایط، درمان بیماری زمینه‌ای اغلب به کاهش رفتارها و وسوسه‌های جنسی کمک می‌کند.
بعضی داروهای غیرمجاز و تجویزی، به خصوص آنهایی که باعث افزایش سطح دوپامین می‌شوند، ممکن است میل جنسی را بالا ببرند. این داروها شامل موارد زیر هستند:
- مت‌آمفتامین
- داروهای پارکینسون
- کوکائین
در این موارد، قطع یا تغییر مصرف دارو یا مواد مخدر اغلب می‌تواند رفتارهای جنسی اجباری مثل خودارضایی زیاد را کاهش دهد.
همچنین بعضی از انواع روان‌درمانی می‌توانند به کاهش رفتارهای جنسی اجباری و مدیریت عوارض منفی آن‌ها کمک کنند، از جمله:
- درمان شناختی-رفتاری
- درمان روان‌پویشی
- گروه درمانی
- زوج درمانی
تحقیقات محدود همچنین نشان می‌دهد که برخی داروها می‌توانند به کاهش رفتارهای جنسی اجباری کمک کنند، مانند:
- سیتالوپرام
- نالترکسون
- مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs)
گروه‌های حمایتی مانند «گمنام معتادان به رابطه جنسی» برنامه‌هایی را برای کمک به مدیریت یا کاهش رفتارهای جنسی اجباری ارائه می‌دهند.
همچنین نکات و تکنیک‌هایی وجود دارد که می‌تواند به کاهش یا پیشگیری از خودارضایی زیاد کمک کند، از جمله:
- اجتناب از تماشای پورن
- کمک گرفتن از یک متخصص سلامت روان یا پزشکی که در زمینه سلامت جنسی تخصص دارد
- ورزش کردن به اندازه‌ی کافی
- بهبود روابط اجتماعی
- سرگرم بودن
- شناختن عوامل محرک خودارضایی، مثل بیکاری، ترس از صمیمیت یا شرمندگی
چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم؟
زمانی که خودارضایی زیاد شروع به اختلال در زندگی روزمره، سلامت روان یا سلامت جسمی می‌کند، به دنبال کمک از پزشک یا روان‌درمانگر باشید.
همچنین اگر احساس گناه، شرمندگی یا سایر احساسات منفی در عملکرد جنسی، لذت یا روابط شما اختلال ایجاد می‌کند، بهتر است به دنبال کمک حرفه‌ای باشید.
خلاصه
خودارضایی باعث ترشح هورمون‌ها و انتقال‌دهنده‌های عصبی مرتبط با احساسات مثبت، حس خوشایند و پاسخ‌های فیزیولوژیکی می‌شود.
خودارضایی به طور کلی یک روش سالم و بدون خطر برای فعالیت جنسی است. همچنین می‌تواند به فرد در شناختن علایق و سلایق جنسی‌اش کمک کند. حتی ممکن است باعث بهبود جنبه‌هایی از سلامت روان مثل شادی، آرامش، عزت نفس و تصویر بدنی شود.
با این حال، اگر خودارضایی در زندگی روزمره، روابط، عملکرد جنسی یا سلامت جسمی اختلال ایجاد کند، بهتر است به فکر ترک خودارضایی باشید و آن را کنار بگذارید.
علاوه بر این، اگر خودارضایی باعث ایجاد احساسات منفی شدید یا مداوم مثل گناه، شرمندگی، پشیمانی، ناراحتی و خجالت می‌شود، می‌توانید به دنبال کمک حرفه‌ای باشید.