پایان غم انگیز عینک مترجم همزمان گوگل

عینک گوگل (Google Glass) یک برند عینک هوشمند است که توسط گوگل ساخته و به فروش می رسید. این عینک توسط Google X با مأموریت تولید یک رایانه همراه توسعه یافت. عینک Google Glass اطلاعات را با استفاده از نمایشگر روی سر (head-up) به کاربر نمایش می دهد. استفاده کنندگان از طریق دستورات صوتی زبان طبیعی با اینترنت ارتباط برقرار می کنند.

گوگل در 15 آوریل 2013 یک نمونه اولیه از Google Glass مجهز به «کاوشگرهای شیشه ای» را در ایالات متحده برای مدت محدود به قیمت 1500 دلار عرضه کرد و آن را در 15 می 2014 در دسترس عموم قرار داد. این عینک یک دوربین فیلمبرداری 5 مگاپیکسلی داشت. علاوه بر نگرانی ها نسبت به نقض حریم خصوصی، هدست این عینک انتقادات زیاد دیگری نیز به همراه داشت.

در 15 ژانویه 2015، گوگل اعلام کرد که تولید نمونه اولیه عینک گوگل را متوقف خواهد کرد و آن را در سال 2017 به طور آزمایشی ادامه خواهد داد. در ژوئیه 2017، گوگل نسخه Google Glass Enterprise را معرفی کرد. در ماه مه 2019، گوگل نسخه دوم Google Glass Enterprise را عرضه نمود.

با وجود همه این تلاش ها، گوگل در 15 مارس 2023، گوگل توقف تولید نسخه Enterprise 2 را اعلام کرد و فروش آن را فوراً به حالت تعلیق در آورد و پشتیبانی محصول در 15 سپتامبر 2023 به پایان خواهد رسید.

توسعه محصول

Google Glass توسط Google X توسعه داده شد و امکاناتی در آن تعبیه شده بود که به پیشرفت‌های فناوری مانند اتومبیل‌های بدون راننده اختصاص دارد.

نمونه اولیه عینک گوگل شبیه عینک های استاندارد بود و لنز آن با نمایشگر روی سری جایگزین شده بود.در اواسط سال 2011، گوگل نمونه اولیه ای را طراحی کرد که 3.6 کیلوگرم وزن داشت؛ اما در سال 2013، این عینک ها از یک عینک آفتابی معمولی سبک تر شده بودند. در آوریل 2013، نسخه Explorer با قیمت 1500 دلار در اختیار توسعه دهندگان Google I/O در ایالات متحده قرار گرفت.

این محصول در آوریل 2012 عرضه عمومی شد. سرگئی برین نمونه اولیه عینک گوگل را در رویدادی در 5 آوریل 2012 در بنیاد مبارزه با نابینایی در سانفرانسیسکو استفاده کرد. در ماه مه 2012، گوگل برای اولین بار نشان داد که چگونه می توان از Google Glass برای فیلمبرداری استفاده کرد.

گوگل چهار نوع فریم با قیمت 225 دلار ارائه نمود؛ به نحوی که هر فریم جدید، یک فریم رایگان به خریدار هدیه می شد. گوگل با شرکت ایتالیایی عینک Luxottica، صاحبان برندهای Ray-Ban، Oakley، و سایر برندها، وارد همکاری شد تا طرح‌های فریم های دیگری ارائه دهد. در ژوئن 2014، دولت نپال عینک گوگل را برای مقابله با شکارچیان حیوانات وحشی و گیاهان پارک بین‌المللی چیتوان و سایر پارک‌های فهرست شده در فهرست میراث جهانی تصویب کرد. در ژانویه 2015، گوگل به دوره آزمایشی عینک گوگل (طرح Google Glass Explorer) پایان داد.

تاریخ عرضه محصول

در اوایل سال 2013، از کاربران بالقوه عینک Glass دعوت شد تا از یک پیام توییتری با هشتگ #IfIHadGlass استفاده کنند تا به عنوان کاربر اولیه محصول شناخته شوند. اسامی 8000 واجد شرایط، با عنوان «کاوشگر شیشه ای» در مارس 2013 اعلام شد و سپس از آنها دعوت شد با پرداخت 1500 دلار، عینک خود را از دفاتر گوگل در لس آنجلس، نیویورک یا سانفرانسیسکو تحویل بگیرند. در 13 مه 2014، گوگل از طریق صفحه گوگل پلاس خود، انتقال به فاز آزمایشی گسترده تر را اعلام کرد.

در فوریه 2015، نیویورک تایمز گزارش داد عینک گوگل توسط تونی فادل، مدیر عامل سابق اپل، بازطراحی شده است و تا زمانی که او آن را عالی ارزیابی نکند، عرضه نخواهد شد.

در جولای 2017، اعلام شد که نسخه دوم، Google Glass Enterprise Edition، در ایالات متحده برای شرکت هایی مانند بوئینگ عرضه خواهد شد. Google Glass Enterprise Edition پیشتر با موفقیت توسط دکتر ند ساهین برای کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم در یادگیری مهارت های اجتماعی استفاده شده است.

در ماه مه 2019، گوگل Google Glass Enterprise Edition 2 را معرفی کرد. گوگل همچنین همکاری با Smith Optics را برای توسعه فریم های ایمنی سازگار با عینک اعلام کرد.

مشخصات فنی

پد لمسی: یک پد لمسی، شبیه به صفحه لمسی روی لپ‌تاپ، در کنار Google Glass قرار دارد و به کاربران اجازه می‌دهد دستگاه را با کشیدن انگشت روی روی صفحه نمایش کنترل کنند. لمس به سمت عقب رویدادهای جاری مانند آب و هوا را نشان می‌دهد و لمس به سمت جلو رویدادهای گذشته مانند تماس‌های تلفنی، عکس‌ها و به‌روزرسانی‌های دوره ای را نشان می‌دهد.

دوربین: Google Glass توانایی گرفتن عکس‌های 5 مگاپیکسلی و ضبط ویدیو با کیفیت 720HD را دارد. Glass Enterprise Edition 2 دارای یک دوربین 8 مگاپیکسلی بهبود یافته است.

صفحه نمایش: نسخه اکسپلورر Google Glass از یک صفحه کریستال مایعی سیلیکونی (بر پایه تراشه LCoS ساخت شرکت Himax)، و نمایشگر LED استفاده می کند. نور LED نمایشگر ابتدا دارای قطبش P می شود و سپس از طریق تقسیم کننده پرتو پلاریزه داخلی (PBS) به پنل LCoS می تابد. این پنل نور را منعکس می کند و آن را به قطبش S در مکان های حسگر پیکسل فعال تغییر می دهد. سپس PBS درون کوپلینگ، نواحی قطبش S نور را در 45 درجه از طریق تقسیم‌کننده پرتوی جفت بیرونی به یک بازتابنده موازی در انتهای دیگر منعکس می‌کند. در نهایت، شکاف دهنده پرتوی خارج از جفت (که یک آینه تا حدی بازتابنده است، نه یک تقسیم‌کننده پرتو قطبی) نور همسو شده را 45 درجه دیگر و به داخل چشم کاربر منعکس می‌کند.

نرم افزارهای به کار رفته

برنامه‌های Google Glass برنامه‌های رایگانی هستند که توسط توسعه‌دهندگان شخص ثالث ساخته شده‌اند. عینک مترجم همزمان گوگل همچنین از بسیاری از برنامه های موجود گوگل مانند Google Maps و Gmail استفاده می کند. بسیاری از توسعه‌دهندگان و شرکت‌ها برنامه‌هایی برای Glass ساخته‌اند، از جمله برنامه‌های خبری، تشخیص چهره، ورزش، ویرایش عکس، ترجمه و اشتراک‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی، مانند فیس‌بوک و توییتر. برنامه های شخص ثالث اعلام شده در South by Southwest (SXSW) شامل Evernote، Skitch، نیویورک تایمز، و Path است.

در 23 مارس 2013، گوگل Mirror API را منتشر کرد که به توسعه دهندگان این امکان را می داد تا شروع به ساخت برنامه برای این عینک کنند. توسعه‌دهندگان مجاز نبودند تبلیغات در برنامه‌های خود قرار دهند یا هزینه ای دریافت کنند؛ یکی از نمایندگان گوگل به The Verge گفت که ممکن است در آینده این شرایط تغییر کند.

در 16 می 2013، گوگل از انتشار هفت برنامه جدید، از جمله Evernote، اخبار مد از Elle، و نوتیفیکیشن های خبری از CNN خبر داد. پس از به‌روزرسانی Google Glass Explorer Editionبه نسخه XE7، در اوایل ژوئیه 2013، نشانه هایی از «Glass Boutique»، فروشگاهی که امکان همگام‌سازی با فایل های APK را فراهم می‌کند، مشاهده شد.

نسخه XE8 در 12 آگوست 2013 برای Google Glass معرفی شد. این نسخه یک پخش کننده ویدیوی یکپارچه با کنترل های پخش، امکان ارسال به روز رسانی به Path را به همراه دارد و به کاربران اجازه می دهد یادداشت ها را در Evernote ذخیره کنند. چندین بهبود کوچک دیگر، شامل کنترل‌ میزان صدا، تشخیص صدای بهبود یافته و چندین کارت جدید Google Now نیز در این نسخه وجود داشت.

در 19 نوامبر 2013، گوگل از «کیت توسعه عینک» خود رونمایی کرد، که ابزار ترجمه Word Lens، برنامه آشپزی AllTheCooks، و برنامه تمرینی Strava را به عنوان نمونه های موفق به نمایش گذاشت. گوگل در ماه می 2014 سه برنامه خبری – TripIt، FourSquare و OpenTable – را به منظور جذب مسافران اعلام کرد. در 25 ژوئن 2014، گوگل اعلام کرد که اعلان‌های Android Wear به این عینک ارسال خواهد شد.

انتشارات دانشگاه اروپا اولین کتابی را که با عینک گوگل خوانده می شود، در تاریخ 8 اکتبر 2014 منتشر کرد که در نمایشگاه کتاب فرانکفورت معرفی شد. این کتاب را می‌توان به‌عنوان یک کتاب کاغذی معمولی یا – غنی‌شده با عناصر چندرسانه‌ای – با Google Glass، Kindle، روی گوشی‌های هوشمند و تبلت های iOS و Android خواند.

قابلیت ترجمه همزمان

گوگل با معرفی این عینک واقعیت افزوده، قرار بود به زودی حرف زدن را بین افرادی که زبان یکدیگر را نمی‌دانند آسان کند. بر اساس کلیپ کوتاهی که گوگل منتشر کرده، عملکرد این عینک نسبتاً ساده و خلاقانه بود: شما به حرف‌های طرف مقابل گوش می‌دادید و ترجمهٔ حرف‌های او به زبان خودتان روی شیشهٔ دوربین برایتان نمایش داده می‌شد.

چنین عینکی می‌توانست افراد بسیاری را از یادگیری زبان‌های خارجی – حداقل برای گفتگوهای اولیهٔ روزمره – بی‌نیاز کند. ضمن این که ناشنوایان هم این امکان را داشتند که حرف‌های طرف مقابل را در قالب یک متن مکتوب ببینند.

برخی رسانه‌ها از این خبر استقبال کردند، اما برخی دیگر یادآوری کردند که هستهٔ اصلی این محصول،Google Translate است که همین الان هم ترجمه‌های آن چندان مطلوب نیست. به ویژه این که قرار باشد به جای متنِ نوشته شده، صحبت‌های طرف مقابل را بشنود و خطاهای «تشخیص صدا» هم به خطاهای ترجمه افزوده شود .

احتمالاً ادعای ناموفق قبلی گوگل در عرضهٔ هدفون‌هایی که توانایی ترجمهٔ هم‌زمان دارند نیز در این نگاه منفی سهم داشت. تلاش‌های قبلی گوگل در حوزهٔ عینک‌های واقعیت افزوده چندان موفق نبوده است. حتی برخی رسانه‌ها افرادی را که از Google Glass استفاده می‌کردند، با اصطلاح Glasshole (ترکیب یک فحش و کلمهٔ عینک) مسخره و تحقیر کردند.

گرچه قابلیت زیرنویس نگاری این عینک برای چند دهه اذهان را به خود مشغول نمود، اما پیرو شکست آن، باز هم نشان داده شد راه درازی برای جایگزینی مترجم همزمان واکه در پیش است به این زودی نمی توان فناوری برای خدمات ترجمه شفاهی استفاده نمود.

پوشش های خبری

مطبوعات

در سال 2014، کارولین پرسوتی، خبرنگار تلویزیون صدای آمریکا و خوزه وگا، مهندس الکترونیک صدای آمریکا، یک پروژه وب به نام VOA & Google Glass را آغاز کردند که کاربردهای بالقوه این فناوری در روزنامه نگاری را بررسی می کرد. این سری از اخبار، کاربردهای گزارش زنده این فناوری، از جمله انجام مصاحبه و پوشش خبری از دیدگاه گزارشگر را مورد بررسی قرار داد. در 29 مارس 2014، گروه آمریکایی پنتاتونیکس با صدای آمریکا شریک شد، زمانی که اسکات هوینگ در اجرای گروهش در سالن DAR Constitution Hall در واشنگتن دی سی، در تور جهانی گروه، این عینک را استفاده کرد.

در پاییز 2014، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی دوره‌ای به نام روزنامه‌نگاری با استفاده از Glass برگزار کرد که کاربرد دستگاه را در روزنامه‌نگاری بررسی کرد.

صندوق جهانی طبیعت (WWF) از اواسط سال 2014 از Google Glass و پهپادها برای ردیابی حیوانات و پرندگان مختلف در جنگل استفاده کرد که احتمالا اولین استفاده از دستگاه توسط یک سازمان غیرانتفاعی و غیردولتی (NGO) بود.

از سال 2022 این محصول به عنوان یک محصول شکست خورده در نظر گرفته شد: همان که یک روزی به عنوان دستاورد بزرگ بعدی در فناوری به آن امید بسته بودند. اکنون در حالی که این عینک ها دیگر وجود ندارند، این فناوری در محصولات نسل آینده همچنان ادامه دارد.

رویدادهای عمومی

در سال 2014، برنامه خبرنگاران جوان کمیته بین‌المللی المپیک، عینک گوگل را به بازی‌های المپیک جوانان نانجینگ 2014 برد و آنها را در اختیار تعدادی از ورزشکاران از رشته‌های مختلف قرار داد تا ایده های بدیع فیلم‌سازی را بررسی کنند.

بنجامین یوناتان، یک رقصنده کم بینا، از عینک گوگل برای غلبه بر بیماری مزمن بینایی خود استفاده کرد. در سال 2015، یوناتان در برنامه تلویزیونی America’s Got Talent با این عینک به اجرای رقص پرداخت.

انتقادات به عینک گوگل

نقض حریم خصوصی

نگرانی‌هایی از سوی منابع مختلف در مورد نفوذ به حریم خصوصی و استفاده از این عینک در ملاء عام و ضبط تصاویر افراد بدون اجازه آنها مطرح شده است. سرگئی برین، یکی از بنیانگذاران گوگل، ادعا می کند که Glass را می توان وسیله ای برای منزوی شدن بیشتر در میان عموم دانست، اما هدف این محصول کاملاً برعکس بود: برین چک کردن مداوم رسانه های اجتماعی را یک «تیک عصبی» می بیند؛ Glass می‌تواند کاربر را از اعلان‌ها و به‌روزرسانی‌های مهم مطلع کند و مانعی برای دید نیست.

علاوه بر این، بحث هایی وجود دارد که Google Glass باعث ایجاد مشکلات امنیتی و نقض حریم خصوصی می شود. سازمان‌هایی مانند FTC Fair Information Practice برای حمایت از حق حریم خصوصی از طریق اصول استفاده منصفانه از اطلاعات (FIPPS) تلاش می‌کنند؛ این اصول، دستورالعمل‌هایی هستند که بیانگر مفاهیم مربوط به استفاده منصفانه از اطلاعات در یک بازار الکترونیک هستند.

طرفداران حریم خصوصی نگران این هستند که افرادی که از چنین عینک هایی استفاده می کنند ممکن است بتوانند با استفاده از تشخیص چهره افراد غریبه را در انظار عمومی شناسایی کنند، یا مکالمات خصوصی را مخفیانه ضبط و سپس پخش کنند. ویژگی “Find my Face” در +Google برای ایجاد مدلی از چهره شما و افرادی که می شناسید به منظور ساده کردن برچسب گذاری عکس ها عمل می کند.

برخی از شرکت‌ها در ایالات متحده تابلوهای ممنوعیت عینک گوگل را در ساختمان های خود نصب کرده‌اند. در ژوئیه 2013، قبل از عرضه رسمی این محصول، استفن بالابان، یکی از بنیانگذاران شرکت نرم افزاری Lambda Labs، با ساختن سیستم عامل خود، که مورد تایید گوگل نبود، اپلیکیشن تشخیص چهره گوگل را دور زد. سپس بالابان یک نرم افزار اسکن چهره را نصب کرد که خلاصه ای از اشتراکات مشترک بین فرد اسکن شده و استفاده کننده از عینک، مانند دوستان مشترک را تهیه می کرد. همچنین Winky ایجاد شد: برنامه‌ای که به کاربر Google Glass اجازه می‌داد با یک چشمک زدن عکس بگیرد، در حالی که مارک راجرز، محقق امنیتی در شرکت Lookout، متوجه شد که اگر کاربر فریب خورده بخورد و. یک کد QR مخرب را اسکن کند، می‌توان عینک را هک کرد؛ این موضوع پتانسیل استفاده از عینک به عنوان یک سلاح در جنگ سایبری را نشان می‌دهد.

در فوریه 2013، یکی از کاربران Google+‎ متوجه مشکلات قانونی Glass شد و در انجمن Glass Explorers در مورد این مشکلات مطالبی نوشت و اظهار داشت که استفاده از این عینک ممکن است طبق قوانین فعلی روسیه و اوکراین، که استفاده از ابزارهای جاسوسی را ممنوع می‌کند، غیرقانونی باشد: ضبط ویدیو، صدا یا گرفتن عکس به شیوه ای نامحسوس.

همچنین نگرانی هایی در مورد حفظ حریم خصوصی و امنیت کاربران Glass در صورت سرقت یا گم شدن دستگاه مطرح شد، موضوعی که توسط کنگره ایالات متحده مطرح شد. به عنوان بخشی از پاسخ خود به کمیته، گوگل اعلام کرد که در حال توسعه یک سیستم قفل برای این عینک است. گوگل همچنین به کاربران یادآوری کرد که Glass را می توان از راه دور بازنشانی کرد. پلیس در ایالت های مختلف همچنین به دارندگان این عینک هشدار داد مراقب سارقان و دزدان خیابانی باشند.

لیزا گلدشتاین، یک روزنامه نگار مستقل که ناشنوا به دنیا آمده است، این محصول را به نمایندگی از افراد دارای معلولیت آزمایش کرد و یک بررسی را در 6 آگوست 2013 منتشر کرد. در بررسی خود، گلدشتاین بیان کرد عینک گوگل سمعک را در خود جای نمی دهد و برای افرادی که نمی توانند گفتار را درک کنند مناسب نیست. گلدشتاین همچنین گزینه‌های محدود برای پشتیبانی مشتریان را توضیح داد؛ تماس تلفنی تنها وسیله ارتباطی برای پشتیبانی بود.

در 29 اکتبر 2014، انجمن تصاویر متحرک آمریکا (MPAA) و انجمن ملی صاحبان تئاتر (ناتو) ممنوعیت فناوری های پوشیدنی از جمله عینک گوگل را اعلام کردند و آن را مشمول قوانینی مشابه تلفن‌های همراه و دوربین‌های ویدیویی دانستند.

همچنین نگرانی هایی در مورد درد احتمالی چشم در کاربرانی که به تازگی به Glass روی آورده بودند، وجود داشت. این نگرانی‌ها توسط مشاور بینایی سنجی گوگل، دکتر الی پلی از هاروارد تأیید شد، اگرچه او بعداً به دلیل چالش های ناشی از اظهاراتش، تا حدی از موضع خود عقب‌نشینی کرد.

کارشناسان پزشکی قانونی سایبری در دانشگاه ماساچوست که راهی برای سرقت رمزهای عبور گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها با استفاده از Google Glass یافته بودند، نگرانی‌هایی را مطرح کردند. متخصصان یک برنامه نرم افزاری توسعه دادند که از Google Glass برای ردیابی سایه های انگشت هنگام تایپ رمز عبور استفاده می کرد. برنامه آنها سپس نقاط تماس را به کلیدهایی که لمس می کردند تبدیل می کرد و به آنها امکان می داد رمزهای عبور را شناسایی کنند.

ملاحظات ایمنی

همچنین نگرانی هایی در مورد کارکرد وسایل نقلیه موتوری در هنگام استفاده از این دستگاه ایجاد شد. در 31 ژوئیه 2013، گزارش شد که رانندگی در حالی که راننده عینک گوگل را پوشیده است احتمالاً در بریتانیا به عنوان بی احتیاطی شناخته شده و ممنوع می شود

در ایالات متحده، گری جی. هاول، نماینده ایالت ویرجینیای غربی، اصلاحیه ای را در مارس 2013 در قانون این ایالت علیه ارسال پیامک هنگام رانندگی ارائه کرد که شامل ممنوعیت استفاده از رایانه پوشیدنی دارای نمایشگر روی سر نیز می شد. هاول در مصاحبه ای اظهار داشت: «نکته اصلی یک نگرانی ایمنی است؛ این عینک می تواند متن یا ویدئو را در میدان دید شما پخش کند. من فکر می کنم پتانسیل زیادی برای حواس پرتی وجود دارد.»

در اکتبر 2013، یک راننده در کالیفرنیا پس از اینکه توسط یک افسر پلیس سن دیگو به دلیل سرعت غیرمجاز توقیف شد، به دلیل «رانندگی با مانیتور قابل مشاهده برای راننده (Google Glass)» جریمه شد. گزارش شده است که این راننده اولین کسی بود که به دلیل رانندگی در حالی که عینک گوگل بر چشم داشت جریمه شد. در حالی که قاضی معتقد بود عینک گوگل مشمول ممنوعیت رانندگی با مانیتور قرار دارد، ولی پرونده به دلیل عدم وجود مدرکی که نشان دهد دستگاه در آن زمان روشن بوده است از دادگاه خارج شد.

در نوامبر 2014، ساویر و همکاران از دانشگاه فلوریدای مرکزی و آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده، نتایج مطالعه مقایسه ای را در شبیه ساز رانندگی منتشر کردند. از آزمودنی‌ها خواسته شد از Google Glass یا رابط پیام‌رسانی مبتنی بر گوشی هوشمند استفاده کنند و سپس با یک رویداد اضطراری مواجه شوند. پیام‌های ارائه‌شده توسط Glass به تعدیل کمک ‌کردند، اما محرک های شناختی مزاحم را حذف نکردند. پیام‌رسانی با استفاده از هر یک از دستگاه‌های هوشمند باعث اختلال در رانندگی در مقایسه با رانندگی بدون انجام چند کار می‌شود.

در فوریه 2014، زنی که عینک گوگل به چشم داشت، ادعا کرد که در یک کافه در سانفرانسیسکو یکی از مشتریان در هنگام نمایش دستگاه با او برخورد کرد و مورد آزار و اذیت لفظی و فیزیکی قرار گرفت و ظاهراً مردی که او را همراهی می‌کرد را به انتقام‌جویی فیزیکی سوق داد. شاهدان اظهار داشتند که مشتریان از احتمال ضبط شدن ناراحت بودند.